2 जिंदे च तोस पैलैं एस दुनिया दे लोकें दी रीति उपर, ते शतान गीं जेड़ा दुष्ट आत्मा मुखिय अम्बर दे अख्त्यार दे मुखीआ मतलब ओस आत्मा दे मताबक चलदे हे, जेड़ा ऊन बी उक्म नेई मनने आलें दे दिलें बेच कम करदा ऐ।
जदूं मैं मनुक्ख दा पुत्तर खंदा-पिन्दा आया ते ओ ग्लान्दे न के दिखो शराबी मनुक्ख, चुंगी लेने आलें ते पापीए दा दोस्त! लेकन ज्ञान अपने कम्में च सचा समझया गीया ऐ।”
मालक ने ओस बेन्यायी पण्डारी दी तरीफ कित्ती, के ओनें चलाकी कन्ने कम्म कित्ता ऐ। किके एस दुनिया दे लोक अपने बे लेदे दे लोकें कन्ने रीति बर्तायो च लोई दे लोकें कोलां जादै चलाक न।
जेकर तोस दुनिया दे ओदे, तां दुनिया अपने कन्ने प्यार करदी; लेकन एस कारन तोस दुनिया दे नेई, आलां के मैं तुसेंगी दुनिया बिचा चुनी लेता ऐ, एसकरी दुनिया थुआड़े कन्ने बैर करदी ऐ।
तोस अपने पिता शतान थमां ओ, ते अपने पिता दी इच्छया गी पूरा करना चांदे ओ। ओ तां शुरू कोलां थमां अत्या करने आला ऐ, ते सचाई च टिकया नेई रिया, किके सच ओदे च ऐ गै नेई। जेलै ओ चुठ बोलदा, तां अपने स्वा थमां गै बोलदा ऐ; किके ओ चुट्ठा ऐ मतबल चुठ दा पिता ऐ।
एसकरी शैर दे मंत्री ने लोकें गी चोप्प कराईयै आखया, “ए इफिसुस दे लोको, कोन नेई जानदा के इफिसियों दे शैर बड़ी देवी अरतिमिस दे मंदर, ते अम्बर थमां किरी दी मूरत दी रखया करदा ऐ।
एस दुनिया दे लोकें जियां नेई बनो; मगर थुआड़े मन दे नमें ओई जाने कन्ने थुआड़ा चाल-चलना बी बदलदा जा, जेदे कन्ने तोस परमेसर दी पली, ते अच्छी लगने आली, ते सेध्द मरजी तजरबे कन्ने पता करदे रवो।
ए नेई, के तोस बेलकोल एस दुनिया दे ब्यभिचारीयें, जां लालचीयें, जां दुए गी तोखा देने आले, जां मूर्त्ति पुजा करने आलें दी संगति नेई करो; किके एस आलत च तां तुसें दुनिया चा निकलना गै पौंदा।
ते ऊन अविश्वासीयें आसतै, जिन्दे दमाग गी एस दुनिया दे ईश्वर शतान ने अन्नां करी दिते दा ऐ, तां जे मसीह जेड़ा परमेसर आला लेखा ऐ, ओदी तेज शक्ति आले शोभ समाचार दी लो उन्दे उपर नेई चमके।
साड़े परमेसर ते पिता दी मर्जी दे मताबक मसीह यीशु ने अपने आप गी साड़े पापें दे कारन बलि करी दित्ता तां जे अस अज्ज दी दुनिया दे लोकें दे बुरे परबहा बचे रौचै।
एस कारन याद करो, के तोस जेड़े जेंद दी रीति कन्ने दुई जाती दे ओं, ते जेड़े लोग जेंद च अथ्थ दे कित्ते दे खतने थमां खतना आलें आखे जंदे न, ओ तुसेंगी बगैर खतना आले आखदे न,
इंदे च अस बी सारे पैलैं अपनी जिंदु दी खुआशें च देन जुगारदे हे, ते जेंद ते मन दी मर्जी पूरी करदे हे, ते दुए लोकें आला लेखा सवाव थमां गै परमेसर दे गुस्सै दी औलाद हे।
एस आसतै आऊँ प्रभु दे अधिकार कन्ने ए आखना ऐं ते प्रभु च दस्सी दिनां ऐं के जियां अविश्वासी लोग अपने मन दी खोखली रीति उपर चलदे न, तोस ऊन थमां पी इयां नेई चलो।
किके साड़ा ए योद्द खून ते मास कन्ने नेई, लेकन प्रधानें कन्ने, ते अख्त्यार रखने आलें कन्ने, ते एस दुनिया दे न्हेरे दे मुखीयें कन्ने, ते ओस दुष्टता दी आत्मिक सैना कन्ने ऐ जेड़ी अम्बर च ऐ।
साड़े परमेसर पिता दे कोल निष्कलंक ते साफ़ पगती ए ऐ, के अनाथें ते विधवें दे दोख च उन्दी सम्बाल लेचै, ते अपने आप गी दुनिया दे दुष्ट कम्में थमां शोद्ध रखचै।
ए बेईमान बीश्वासियो, के तोस नेई जांनदे के दुनियां दी चीजें कन्ने दोस्ती करनी परमेसर कन्ने बैर करना ऐ? एस आसतै जेड़ा कोई दुनिया दा दोस्त बनना चांदा ऐ, ओ अपने आप गी परमेसर दा बैरी बनांदा ऐ।
कीहके अन्य जातीयें दी मरजी दे लेखा कम करने, अते लुचपन दी बुरी अभिलाषाओं, मतवालापन, लिलाक्रिड़ा, पियक्कड़पन, अते मूरतपूजा च जिथें तकर आसे पैहले पक्त गवाया, ओहे बड़ा ओया।
उन्दे अखीयैं च ब्यभिचार बसा ओया ऐ, अते ओह पाप कीअते बिना रुकी नेईं सकदे। ओह चंचाल मन आले गी फुसलाई लेनदे न। उन्दे मन गी लालच करने दा अभ्यास ओई गीया ऐ; ओह सन्ताप दे बच्चे न।
उनेंगी चेन्न दे कारन, जिनैं उस्स जानबर दे समुक दसने दा आक्क दिता गीया हा, ओ तरती दे रैने आलें गी परमांदा हा ते तरती दे रेंने आलें गी आखदा हा के जेस जानबर गी तलवार लगी हे ओ जिंदा ओई गीया ऐ, उस्स दी मूरत बनाओ।