“किके इनें लोकें दे मन मोटे ओई गेदा न, ते ओ कने कन्ने उच्चा सुनदे न ते उनै अपनीयां अखीयाँ मिटी दिती दियां न; कुतै ऐ नेई ओई जा के ओ अपनी अखीयाँ कन्ने दिखन, ते कने कन्ने सुनन ते मन कन्ने समझन, ते मुड़ी जांन, ते आऊँ उनेंगी चंगा करां।
लेकन अशोद्ध ते मनुक्खें थमां बनाई दी कानीयें कोलां पूरी चाली दूर रो ते उनै कानीयें कन्ने परमेसर दा आदर नेई ओंदा ते परमेसर पक्ति च जीनें लेई अपने आप गी त्यार कर।
ए तीमुथियुस, जेड़ा केछ तुगी परमेसर ने सोंपे दा ऐ उसी सम्बालीयै रख; ते जेड़ीयां गल्लां परमेसर दी सच्ची शिखया दे खलाफ न, ते जिन्नें गी गलती कन्ने ज्ञान आखया जंदा ऐ, उन्दे कोलां दूर रो।