1 आऊँ के आखे करना, ओदा त्यान दे, दुनिया दे खीरी दिनें च मुश्कल दे बेलै औने न।
किके ऐसा बेला औग, के लोक सच्ची शिखया सुनना नेई चागन लेकन अपनी खुआशें दे मताबक चलगन ते मते सारे सखाने आले गी तुपगन जेड़े, उन्देचा दे मताबक शिखया देंन,
पैहले ए जानी लो कि आखरी धयारे च हँसी ठट्ठा करने आले औन गे जेड़े अपनी हे अभिलाषाओं दे लेखा चालन गे
ए बच्च्यो, ए खीरी दा बेला ऐ, ते जियां तुसें सुनया ऐ, के मसीह दा वरोधी औने आला ऐ, ओदे आला लेखा ऊन बी मते मसीह वरोधी उठी खडोते न; एदे थमां अस जानदे न, के ए खीरी दा बेला ऐ।
लेकन ए मेरे विश्वासी साथीयो, तोस उनै गल्लें गी जाद रखो; जेड़ीयां साड़े प्रभु यीशु दे प्रेरित पैलैं गै आखी चुके दे न।
ओ थुआड़े कन्ने आखदे रौंदे हे, “यीशु मसीह दे बापस औने थमां पैलैं, प्रभु ते प्रभु दे लोकें दा मजाक करने आले लोक ओगन ए लोक अपनी खुआशें दे मताबक जिंदड़ी जगारनें आले ओगन।”