“N bamine, bonso ka yɛ erɛ a ŋaa? Te meŋ waa la nensaalba aŋa yɛ naŋ waa lɛ, kyɛ te taa la a yelnoore wa ne ka te wa ko yɛ ka yɛ na bare a bonweere ama kyɛ wa a Naaŋmen naŋ voorɔ zie, a Onaŋ naŋ iri a saluoni ane a teŋɛ ane a mane ane a boma zaa naŋ be a poɔ.
A Naaŋmen na naŋ iri a teŋɛ ane a boma zaa naŋ be o poɔ, a Onaŋ naŋ e a teŋɛ ane sazu Daana ba kpeɛrɛ tebɛ ane ŋmemɛ deri ba naŋ mɛ ne nensaala nuuri poɔ,
aŋa ba naŋ da sɛge, “N eɛɛ la ka fo leɛ nemboore yaga saa”); a Naaŋmen na a Aboraham naŋ da sage de, Ona la maŋ korɔ a kuuni nyɔvore kyɛ maŋ e ka boma naŋ daŋ ba kyebe wa bebe.
Kyɛ te yele la a Naaŋmen yɛmbaŋ yɛlɛ naŋ e yelsɔglɔ a ba sãã. A yɛmbaŋ ŋa la ka Naaŋmen da daŋ nare biŋ a te puubu eŋɛ kyɛ ka bonzaa da naŋ ba kyebe sɛre.
“Te Daana Naaŋmen, fo seŋ ne la ka fo nyɛ puubu, emmo ane kpeɛ̃õ, bonso, fõõ la da iri a boma zaa, kyɛ a fo poboɔbo zuiŋ la ka fo da iri a, ka a da bebe.”