‘Naaŋmen yelee la, a bebi-baare saŋ a yɛlɛ ama na e la, N na paale la a noba zaa ne N Vooroŋ, ka yɛ bidɔbɔ ane pɔgeyaare na yele Ŋmen-yelmanna yelyelii, ka yɛ pɔlbilii nyɛrɛ yelnyɛre, ka yɛ dɔɔnyaŋne zanna zannoo.
Kyɛ a yɛ sukyie naŋ dare, ka yɛ zagre ka yɛ leɛ yɛ eebo zuiŋ, yɛ nara binne la yɛmenne supuriyaaraa a kyɛllɛ ne a supuriyaaraa bebiri, a daare na Naaŋmen mennoŋ sɛrɛɛdiibu naŋ na wa.
Ka a eelɛ pie na fo naŋ da nyɛ, ana ane a wɛdoŋɔ na kyiire la a gyɛnterɛ; a na faa la o boma zaa kyɛ bare o ka o taa eŋkpoŋkpoli; a na ɔɔ la a o eŋnɛne a kyɛ nyege o ne vũũ.
Kyɛ a dabeɛ̃ deme eŋ, a banaŋ naŋ ba taa yeldeebo, a nendɛgɛ, a neŋkooreba, a banaŋ naŋ toŋ peɛ̃mo toma, a banaŋ naŋ erɛ sɔyɛlɛ, a banaŋ naŋ puoro tebɛ ane zirŋmaareba zaa zie la a baa naŋ dire vũũ ane gyirimuri, a kũũ boyi soba la a ŋa.”