“Ku Yɛn bï thöndiën cä lɛ̈k yïn döt. Ku dɔ̈t wokë mïthku në rɛm bï lɔ̈ɔ̈k bɛ̈n, ke mät ë cïï kɔ̈u bï tɛɛm aɣet athɛɛr. Ku Yɛn bï ya Nhialicdu, ku ya Nhialic de mïthkuön bï lɔ̈ɔ̈k tɔ̈u në yïcök.”
Guɔ lueel an, “Yɛn cï luui, ku acïn aŋäth nu ke yɛn! Yɛn cï riɛldï thöl, ku acïn kë cä yök.” Ku yɛn bï ŋoot ke ya ŋäth Bɛ̈nydït bïï yicdï gël, abï yɛn gäm ariöp de kë cä looi.
Eeŋö aa wek wëu riɔ̈ɔ̈r në ka cïï week bï kueth? Eeŋö aa wek ariöpdun thöl ku yak ŋoot ke we nɛ̈k cɔk? Piɛŋkï kë luɛɛl, ku luɔikï cït man luɛɛl Ɛn en, ku yïn bï piɔ̈u miɛt we këcam mit wär kacaam ëbɛ̈n.
Wek ee ka juëc com, na miäk ke we tem ka lik. Wek de nïïm kacamkï, ku acïkï week ee kueth. Wek de nïïm mɔ̈n yak dek, ku acïkï week ee kueth! Wek de nïïm lupɔɔ ke kum, ku acïkï week ee tɔ tuc gup. Ku raan ee luui acïï ariöpde ee lëu.
Ŋoot kɔ̈th ë ɣööt yiic? Ŋoot tiim ke ke kën luɔk? Tiim ke enap, ku tiim ke ŋaap, ku tiim ke pomegraneet, ku tiim ke olip. Wek bä thieei gɔl ee köölë le tueŋ.
Acï Bɛ̈nydït de rɛm lueel an, Bɛ̈ɛ̈ikï miɔ̈c de töŋ thiëër ë käŋ nyïïn kedhie në Luaŋdiën dït yic, ke ɣöndï ë bï thiäŋ ke kacaam. Ku thɛmkï Yɛn, tiëŋkï na cä awëër nyïïn ke tënhial bï liep, ku luööŋ athiɛɛi piny ëbɛ̈n, abäk nïïm ciën të tääu wek ke thïn.
Yen abï yen në gäm, ke bï aa këde dhuëëŋ, ago kë cï kɔn lueel, ago dhil aa këde käude ëbɛ̈n, acie këde kɔc nu ë löŋic, ee këde kɔc nu ë gämic aya, gäm de Abraɣam, yen aye wäärda wook wodhie,
Yen ka, wek mïthëkɔckuɔn nhiaar, yak kɔ̈ɔ̈c tëdun aril, duökï röt ë tɔ jäp tëdun, yak wenyïïn ŋuak në luɔi de Bɛ̈nydït ë aköölnyïïn kedhie, në ŋïny ŋiɛc wek luɔiduön ril nɔn cïï en ee kë ɣɔ̈ric ë Bɛ̈nydïtic.