“Eeŋö ye kɔckï mim ke cïn kë cïk lueel, wään la Yɛn tëden bä keek la ke luök? Eeŋö kën kek cɔ̈tdï puk nɔm wën cɔ̈ɔ̈t Ɛn? Cä guɔ ciën riɛl kuɔny ɛn keek? Yɛn duëër wɛ̈ɛ̈r tɔ dëu abïï yic riɛl të cän e lueel ku pɔ̈k kiɛɛr ke ke ye jɔ̈ɔ̈r, abï rec nu thïn thou në biäk de ciɛ̈n pïïu.
Go Bɛ̈nydït bɛ̈ɛ̈r an, “Yɛn ee juöör ke piny nɔm dum yiic, cït man ë kë dhiim mɔ̈n de enap, ku acïn raan cï A bɛ̈n kony. Acä ke dum yiic në agönhdï, go riɛmden lupɔɔkï riɔk kedhie.
Yɛn kɔɔr raan duëër kal yïk, raan duëër kɔ̈ɔ̈c të cï riääk në kal kɔ̈u, ku bïï piny gël të cïï agönhdï thiɔ̈k ke luɔi riëëk en en, ku acïn raan cä bɛ̈n yök.
Ku Yɛn bï kɔc ke Juda nhiaar, ku abä keek luök. Ku acä keek bï luök në dhaŋ, ku abätäu, ku tɔŋ, ku cä keek luäk në jöŋgöör ke tɔŋ. Abä keek luök Yɛn Bɛ̈nydït Nhialicden.
Wɔikï, kööl abɔ̈, yeka bɔ̈yë ënɔɔnë, kööl bï we thiäi wei, lɔ ŋɛk tëde ku lɔ ŋɛk tëde, ku nyääŋkï ya piny yatök: ku yɛn cïï tɔ̈u a tök, luɔi nu Wäär kekë ɛn.