“Yɛn bï cöörkï wat në kueer kën kek kɔn tëëk. Yɛn bï mɔ̈ɔ̈thden tɔ ye ɣɛɛr ku luɔi piny de yic ŋɔny ke lip në kenïïm. Kek gutguut cä lueel ka, ku abä ke muk ke ke cïï mär në yanɔm.
Yïn cïï bï bɛ aa cɔɔl an, “Raan cï pɔ̈l,” ku nɔn cɔl pinydu an, “Tiiŋ cï pɔ̈l.” Rinkuön cï piac cak abï aa cɔɔl an, “Nhialic amit piɔ̈u ke yen.” Pinydun abï aa cɔɔl an, “Thiëŋ de Miɛtëpiɔ̈u,” në biäk mit ë Bɛ̈nydït piɔ̈u ke yïn, ku abïï ciët mony de tik ke pinydun.
Go Bɛ̈nydït lueel an, “Yɛn aa cï rɔt guiir bä lɔ̈ŋ de kɔckï puk nɔm, ku akënkï lɔ̈ŋ. Yɛn aa cï rɔt guiir në biäk bïk a yök, ku akënkï cak bɛ̈n them. Jur akën a lɔ̈ŋ, cakaa nɔn ee Yɛn tɔ̈u ke ya cï rɔt guiir bä këden puk nɔm an, “Yakï, wek bä kony.
Ku ade kööl bɔ̈, ku anu ënɔɔnë, kööl bïï kɔc wääda lam thïn në wëi ku në yic, kek kɔc ee läm yic kɔɔr: ku Wääda ee kɔc cït keek kɔɔr bïk aa kɔc ë ye lam.
Duökï piɔ̈ɔ̈th ee dït në nhiëër ë kajuëc kaarkï, yak piɔ̈ɔ̈th miɛt në ka tɔ̈u në week. Në luɔi cïï Nhialic e lueel an, “Yïn cä bï nyääŋ piny aya ku yïn cä bï kɔn pɔ̈l anandï.”
Ku wek ee dhiën cï lɔc, bäny ke kake Nhialic, bäny ke dhiën ë melik, jur ɣeric, kɔc lɛɛn ke Nhialic pei, ke we bï kɔc aa guiëër piath de Raan ë cööl week bei ë cuɔlic bäk aa tɔ̈u ë ɣɛɛrdɛn ë pinyic ɣɛɛrdɛn ë gäi.
Ku kitkï din ë piɛc cak, luelkï, an, “Yïn rɔ̈ŋ we luɔi duëër yïn awerek nööm, ku kuek adɔ̈kkë bei: Ë luɔi cï yï nɔ̈k, ago wo wɛ̈ɛ̈r bei në riɛmdu në këde Nhialic ë dhiën yiic ëbɛ̈n, ku thok yiic ëbɛ̈n, ku kɔc yiic ëbɛ̈n, ku juöör yiic ëbɛ̈n,