“Eeŋö ye kɔckï mim ke cïn kë cïk lueel, wään la Yɛn tëden bä keek la ke luök? Eeŋö kën kek cɔ̈tdï puk nɔm wën cɔ̈ɔ̈t Ɛn? Cä guɔ ciën riɛl kuɔny ɛn keek? Yɛn duëër wɛ̈ɛ̈r tɔ dëu abïï yic riɛl të cän e lueel ku pɔ̈k kiɛɛr ke ke ye jɔ̈ɔ̈r, abï rec nu thïn thou në biäk de ciɛ̈n pïïu.
Kɔc ke Jeruthalem, katkï ke we kuany kuɛɛriic! Tiëŋkï welɔ̈m! Woikï në gupkun! Kaarkï ɣään ke ɣɔ̈ɔ̈c! Duɛ̈ɛ̈rkï raan tök yök raan ee yic looi ku ye them bï piɔ̈u adöt ke Nhialic? Na bä ye lëu ke Bɛ̈nydït abï Jeruthalem päl awänyde.
Yɛn kɔɔr raan duëër kal yïk, raan duëër kɔ̈ɔ̈c të cï riääk në kal kɔ̈u, ku bïï piny gël të cïï agönhdï thiɔ̈k ke luɔi riëëk en en, ku acïn raan cä bɛ̈n yök.