Aye Bɛ̈nydït lueel an, “Yak tak nɔn cän kɔckï cuɔp wei, cït man ye raan tiiŋde pɔ̈l? Tɔ̈u awereek ke pääl ënou? Yak tak nɔn cän we ɣɔ̈c pɛ̈c bïï we peec cït man ë raan ee mïthke ɣaac ke ke ye lïïm? Ei, wek aake leerë keek ë pɛ̈cic në biäk de awɛ̈ɛ̈ckun, wek aa toocë wei në biäk de karɛc yak looi.
Aye lueel an, “Bäny kedhie, wën ee kek duëër kɔckï aa jɔ̈ɔ̈ny, acïk cɔɔr! Acïn kë ŋickï. Acïtkï jɔ̈k ë piny tiit, ku cïkï ye biöu, ayek gäk ke ke dhɔt piny ku jɔkï ya nyuöth. Anhiaarkï nin aläl!
Tïtkun acïn kë yek lɛ̈k yïn, ee tör yetök. Wɛ̈ɛ̈tden ee week math, në biäk cïï kek karɛckun ee nyuɔɔth. Acïk yïn tɔ tak yïnɔm yïn cïï puŋëpiɔ̈u kɔɔr. Acïk yïn nyuöth lueth ku ka ɣääriic.
Na wën, aacï kakë thök, ke ya jɔt a nyin, guɔ paannhial tïŋ acï liep thok. Ku röl cä kɔn piŋ acït röl ë kaaŋ ke jam ke yɛn, lueel, an, Bä nhial tënë, ku yïn bä nyuöth ka bï dhil lɔ̈ɔ̈k tïc ë kakë cök.