Moc kiɛɛu de miɛtëpiɔ̈u, yïn paannhial! Moc kiɛɛu, wek ɣään thuth ke piny! Mockï kiɛɛu në miɛtëpiɔ̈u, wek kur, ku tim ëbɛ̈n tɔ̈u roor! Bɛ̈nydït acï dhuëëŋde nyuɔɔth, në biäk cïï Yen kɔckɛn ke Yithriɛl kony.
“Pinydun aacï riɔ̈ɔ̈k ku abï döŋ ke ye jɔ̈ɔ̈r, ku ënɔɔnë abï kuur tëde kɔc bï bɛ̈n rëër ëtɛ̈ɛ̈n. Ku kɔc ë nyääŋ we piny në riääk yic abï ke nyaai në weyiic ku leerë keek tëmec.
Yïn cïï bï bɛ aa cɔɔl an, “Raan cï pɔ̈l,” ku nɔn cɔl pinydu an, “Tiiŋ cï pɔ̈l.” Rinkuön cï piac cak abï aa cɔɔl an, “Nhialic amit piɔ̈u ke yen.” Pinydun abï aa cɔɔl an, “Thiëŋ de Miɛtëpiɔ̈u,” në biäk mit ë Bɛ̈nydït piɔ̈u ke yïn, ku abïï ciët mony de tik ke pinydun.
Miɛtëpiɔ̈u arëët, nyan de Dhiɔn, moc kiɛɛu, nyan de Jeruthalem! Tiëŋkï, melikdun abɔ̈ tënu wek thïn! Abɔ̈ ke cï duaŋ nɔm, ku ë tiam, ku ë rɔt kuɔɔr piny, ka acath në muul kɔ̈u, acath adhäny thiin ë muul kɔ̈u.