Tɔŋdɛn biökkï në abëël wïïrken yiic acïnkï thaarden, acïn raan bï jam ë gɛ̈ɛ̈r luɛɛl! Wo bï kajuëc ke rem de tɔŋ de ater tɛ̈k röt, ku abïk juëc aläl ayï ŋɔl abïï tɛ̈k. Bɛ̈nydït guöp yen abï aa meliŋda, abï we mac ë Yen ku gël wook.
Aye Bɛ̈nydït lueel an, “Piɛŋkï këdï, wek kɔc kɔɔr kuɔɔny, wek kɔc ee luääk kɔɔr tëde yɛn. Takï wenïïm në kuur ë bä wek thïn, të wään wëc ë week bei thïn.
Ku duökï ë riɔ̈ɔ̈c ë kɔc näk raan guöp tei, ku cïkï wëi ke raan lëu ë näk, aŋuän luɔi bä wek aa riɔ̈ɔ̈c në Raan ë wëi ke raan lëu ë näk ayï raan guöp aya ë giɛna yic.
We ye tïc nɔn aa wek awerek de Kërtho, awerek cï looi në wook, ku kënë gɔ̈ɔ̈r ë miök ë gäär, ee Wëi ke Nhialic pïïr kek ë gɛ̈ɛ̈rë ye, ku acie pɛɛm ë kur kek ë gäär kɔ̈ɔ̈th, ee pɛɛm cɔl piɔ̈ɔ̈th ke kɔc.
Yeka, ee yic, yɛn ë käŋ tɔ ye riääk tei kedhie, në biäk de piath wär këriëëc, piath de ŋïny ŋiɛc ɛn Kërtho Yecu Bɛ̈nydiëndït, raan cï riääk de kakï kedhie aa tiiŋ nɔm në biäkde, ku acä ke tɔ ye wɛr tei, luɔi bän Kërtho yök,
Tën ee we cäk thook në biäk de rin ke Kërtho, ka ye thieithieei week, Wëi ke dhuëëŋ ku Wei ke Nhialic ë ke rɛ̈ɛ̈r ë wegup: ee ke bï aa läät tëde keek, ku ye dhuëëŋ tëde week.