Wek jam ke we ɣɛ̈ɛ̈c wenïïm an, “Wok cï löŋ mac në thuɔɔu ku loiku amat në paan ë thuɔɔu. Të le riääk bɛ̈n, acäk ŋic nɔn cïï yen we bï yök, në luɔi cä wek röt kan në tör ë wël ku mɛth ke bï we gël.
Piny acï thiäŋ ke kɔc cïn adöt tëde Bɛ̈nydït, ayek rëër ke ke loi karɛc, ku yek riɛlden kuöc luɔi. Në biäk de aciɛɛn ë Bɛ̈nydït piny adhiau, ku ɣään ke nyuäth ë jɔ̈ɔ̈ric acïk ril wei.
Ku Yɛn cï tït ke Jeruthalem tïŋ aloikï karɛc aläl, ayek diäär nööm ku luelkï lueth, ayek kɔc kuɔny bïk karɛc looi, ka acïn raan ee luɔi de karɛc dɔ̈m kɔ̈ɔ̈c. Aya ke tïŋ acïk rac kedhie, cït kɔc ke Thɔdom ku Gomoora
tït ee lueth ke yek lueel, bäny de kakë Nhialic ayek käŋ looi, ku jɔ tït keek aa yɔ̈ɔ̈k, ku kɔckï acïn kë yek rɛɛc. Ku eeŋö bïk looi të lee këriëëc ëbɛ̈n lɔ kɔ̈ɔ̈c?”
“Në aköölkë ee manyalath yen abä nööm ku kaar Jeruthalem yic. Ku luöi këtuc kɔc cï piɔ̈ɔ̈th kuɛth ee röt ŋɔ̈ɔ̈th, ee ye lueel an, ‘Acïn kë bïï ë Bɛ̈nydït luöi wook, nɔn yen këpiɛth ku nɔn ee kërac.’