“Yɛn bï cöörkï wat në kueer kën kek kɔn tëëk. Yɛn bï mɔ̈ɔ̈thden tɔ ye ɣɛɛr ku luɔi piny de yic ŋɔny ke lip në kenïïm. Kek gutguut cä lueel ka, ku abä ke muk ke ke cïï mär në yanɔm.
Ku ënɔɔnë kɔcke acï ke peec ku rum keek, acï ke thiɔ̈ɔ̈k në pɔ̈l yiic, acï ke guöör ë ɣööt ke döm yiic. Acïï kuɛ̈l ku rum keek, ke cïn raan töŋ bï ke bɛ̈n luök.
Abä lɛ̈k kɔc cï mac an, ‘Lakkï në nɔm lääu!’ ‘Ku lɛ̈k kɔc tɔ̈u në mɔ̈ɔ̈th yic an, ‘Bäkkï bei lakkï ë ɣɛɛr yic!’ Abïk ciët amɛ̈l ee nyuäth në kur kor nïïm,
Yɛn ë Bɛ̈nydït wööc piɔ̈u, ka yɛn bï yök ke ya gum agönhde ë määth. Na miäk, abï ya kony, ku nyooth yinydï. Abï ya bɛ̈ɛ̈i të ɣer, ka yɛn bï yinyde tïŋ.
Lɔ keek liep nyïïn, ke ke bï röt yäl bei ë mɔ̈ɔ̈thic lek tëɣer, ku yɛlkï röt bei ë riɛl ë Catanic, lek të nu Nhialic, agokï nyiɛɛi de karɛc yök, ku yökkï kë bïk lɔ̈ɔ̈k lak në kɔc ëtök kɔc cï tɔ piɛthpiɔ̈ɔ̈th në gäm cï kek a gam.’
Luɔi ee yen Nhialic, Raan ɣɔn yöök ɣɛɛrëpiny, an, “Bä bei tëcol, ye piny riaau!” Yen aa riau wopiɔ̈ɔ̈th, agoku riau de ŋïny de dhuëëŋ de Nhialic yök, riau nu ë Yecu Kërtho nyin.
Ku wek ee dhiën cï lɔc, bäny ke kake Nhialic, bäny ke dhiën ë melik, jur ɣeric, kɔc lɛɛn ke Nhialic pei, ke we bï kɔc aa guiëër piath de Raan ë cööl week bei ë cuɔlic bäk aa tɔ̈u ë ɣɛɛrdɛn ë pinyic ɣɛɛrdɛn ë gäi.