“Amawoou në week wek kɔc piɔl piɔ̈ɔ̈th! Bäk pial ë piɔ̈u jɔ cuuth agut cï nɛn? Ku wek kɔc ee kɔc bui gup, bäk bui jɔ cuuth agut cï nɛn? Ku wek dhän wek man ŋïnydekäŋ.
Bänyku ayek A rɛɛc, ku mɛ̈ɛ̈thkï në cuɛ̈ɛ̈r, ku ayek miɔ̈c ku kumthok nööm kedhie. Acïkï mïth abɛɛr ee kony ë gööny yic, ku cïkï gööny de diëër abɛɛr cï yiɛ̈n keek ee piŋ.
Duökï yöök cän we yɔ̈ɔ̈k puk ke ee kë gɛɛt wek a guöp! Të la week e looi, abï yic riɛl yen pothdun. Yɛn cï kë cï Bɛ̈nydït Awärjäŋ lueel piŋ, luɔi cïï Yen e dhel nɔn bï yen wut riɔ̈ɔ̈k ëbɛ̈n.
Wek ee röt lɛɛc në luɔi cä wek pänydït de Lodebar peec, ku lɛckï wenïïm an, ë we rum Karnaim në riɛldun. Yïn ee rɔt lɛɛc, “Wok aake ril buk Karnaim nööm.”