luäkë ya bei në kɔc de nïïm këriëëc kɔɔrkï ëbɛ̈n ee pinyë nɔm. Luöiyë keek këtuc në nuɛɛn cï kueet ë biäkden, tɔ mïthken yök nuan rɔ̈ŋ ke keek ku dɔ̈ŋ biäk ke mïth ke mïthken.
Wek ee lɔ në löŋ nɔm, ku acïn yic kääc në biäkdun. Wek ee rɔt kan në jam de lueth bä wek göönydun tiaam. Wek ee kïïtduön guiir bä wek kɔc kɔ̈k yiëk buɔ̈t.
Na wën ke lëk ë kɔc Thaulo an, “Duëër Jɔnathan thou adï? Ku ee yen raan ë tɔ Yithriɛl tiëm ë tiëm dïïtë? Ei taitai, wok cï kuëëŋ në rin ke Bɛ̈nydït pïïr. Cakaa riöp de yen cök ë cïï dhoŋ. Kënë looi ee köölë aa looi në riɛl de Nhialic.” Ago kɔc Jɔnathan jɔ kony ku akënë bɛ̈n nɔ̈k.