Kɔc abïk mol në pɔ̈liic piny, ku lɔ kɔ̈k thiaan në kɔ̈k ke kuriic, themkï bïk röt kual në agönh ë Bɛ̈nydït, ku riɛldïïtde ku dhuëëŋ, të le Yen Bɛ̈n bïï piny bɛ̈n lath.
Të jɔt En rɔt ciɛth, piny aye lath, të cï Yen E nyin cuat, kɔc juöör aye ke lath. Ee kur ɣɔn thɛɛr tɔ lɔ thorthor abïk wɛɛr, ku tɔ kur kor cur piny kur wään Yen cath thïn ɣɔn thɛɛr.
Na wën, të rëër en ë kuur ë Olip nɔm, ke kɔcpiööcë ke ke bɔ̈ të nu yen kapäc, bïk ku luelkï an, “Lɛ̈kë wook, bï kake röt looi nɛn? Ku kë bï kɔc bɛ̈ndu ŋic ee käŋö, ayï thök de piny?”
Wek duëër kë cï luöi Dathan kekë Abiram tak, ku wɛ̈ɛ̈t ke Eliap raan dhiën ë Ruben. Në kɔc nyïïn ëbɛ̈n piny acï rɔt bɛ̈n liep ku liek keek, liek piny keek në ɣöötken, ku wuötken kedhie, ku lïïmken ëbɛ̈n ku läiken.
Ku kööl ë Bɛ̈nydït abï bɛ̈n cït man ë cuɛ̈ɛ̈r, Në ee köölë tënhial abï nyaai në awuööu dït, ku lɛ̈ɛ̈ŋ kanhial në tuöc de manydït, ku piny abï nyop kekë ka cï looi thïn abï lɔ kuith piny.
