Kën ë lueel Bɛ̈nydït de rɛm kï në biäk de Edom an, “Cï kɔc ke Teman nïïm määr në guiëërdɛn piɛth? Cïn kë duëër ë kɔckɛn ee ke jääm lɛ̈k keek, kë bïk looi? Cï pɛlënɔmden ëbɛ̈n jäl tëde keek?”
Yïn aaye rɔt lɛɛc në dikdu, ku kɛkdu acï yïn tɔ loi rɔt cï raan piɔlpiɔ̈u. Në biäk ee kënë yïn cä cuat piny ku nyääŋ yïn piny ke yï ye kë bï meliik kɔ̈k jɔ̈ɔ̈ny.
Kɔc wään mät në week acïk we math, ku kuëëthkï we bei pinydun. Kɔc wään dɛ wek rëër piɛth lɔ dïu, acïk we rum ë piny. Kɔc wään ee cam në week ëtök, kek adep week, ku ayek lop an, ‘Ka pɛlënɔmdɛn wäänë ëbɛ̈n cï lɔ ënou?’
Ku welkï kenïïm wöuwic abïk ɣet Ɣebron të nu jur cɔl Aɣiman, kekë Cecai ku Talmai, ku keek ayek kuat de jööt cɔl Anak. (Ku Ɣebron yen akɔnë yïk abï run aa dhorou, ku jɔ Dhowan bɛ̈n yïk Rip)