13 Aa cï dhel ë yïpiɔ̈u bä kɛɛc nhial paannhial, ku bä thöönydu lɔ tääu nhial në kuɛl nïïm. Aa cï cät an bä lɔ nyuc cït melik në kuur de amatnɔm nɔm, biäk të lɔ rut të ye yiëth kenïïm mat.
Në akööl bï bɛ̈n tueŋë, kuur ee yen kɛ̈ɛ̈c ë Luaŋdït ë yenɔm abï aa yen ee tëde naamde në keek kedhie, aloocdïït bäär wär kur nïïm ëbɛ̈n. Juöör ke piny nɔm, abïk aa bɛ̈n kekë wɛ̈l röt ëtɛ̈ɛ̈n,
Lɛcdu acï yïn math. Acïn raan ee riɔ̈ɔ̈c ee yïn, cïn man ee yïn en tak an ye kɔc riɔ̈ɔ̈c ë yïn. Yïn rɛ̈ɛ̈r në awiɛn ë kur nïïm, në kuur nɔm nhial ya, ku cakaa nɔn rɛ̈ɛ̈r yïn nhial ya cï cuɔɔr, Bɛ̈nydït abï yïn bɛ̈ɛ̈i piny. Acï Bɛ̈nydït lueel.”
“Mɛnh ë raan, lɛ̈kë melik de Tayer, kë lɛ̈k en yɛn Bɛ̈nydït Awärjäŋ: yïn cï rɔt gap nhial në lɛc ku ye lueel an ye yath. Aye lueel an cï nyuc në thöny cï tuɔɔk ë wɛ̈ɛ̈r cï yath. Yïn duëër rɔt kac an ye yath, ku ei, yïn ee raan, yïn cie tɔ̈u athɛɛr.
Luel an kë lëkë Bɛ̈nydït Awärjäŋ melik de Rip kï: yïn ee raan aterdï, yïn ŋuäldït nyaŋ, dhɔt në pïïuwiic. Acï lueel an ye Kiir këdu, ku ee yïn ë loi en.
Wek cïï lɛcdun math. Pänydïïtdun acï gël në kal ë kuur lɔ giliu, ku ɣöötkun anukï në kur nïïm ya, ka yak lueel në wepiɔ̈ɔ̈th an, ‘Eeŋa duëër wook kɔn lɛɛr piny?’
Yen kë ee rɔt looi ka tëde kɔc ee kenïïm ɣääc në riɛlden kapäc, ku yek tak an rëërkï në mätic, ayek ŋic an pänydïïtden, ee yen adït ë pinynɔm, ku yen abï ja aa wun cï riääk cieŋ ë läi roor! Ku raan ëbɛ̈n ee tëëk ë ye këc abïï aa geet ku lɛt ë yeciin.
Raan ee rɔt yiëk ater në ka cï tɔ ye Nhialic ku läm ëbɛ̈n, ayï ka riëëuwë, ku tɔ rɔt dït ë keek, ago rëër ë luaŋdïït ë Nhialic ke ye rɔt tɔ ye Nhialic guöp.