Akɔ̈l ku pɛɛi ku kuɛl abïk kuɛɛm abïk röt looi ke ke ye abuui. Tënhial abï määr abï ciët biöŋ cï dolic, ku löny kuɛl cï yïth ke tiim ke ŋaap ku nɔn ee enap.
Abïk yïn kɛ̈t din de dhiëëuwë: Pänydït de kɛk acï riɔ̈ɔ̈k! Abëëlkuön wïïr acï ke nap wei ë wɛ̈ɛ̈r yic. Kɔc ke ee pänydïïtë amackï wɛ̈ɛ̈r ku tɔkï kɔc rɛ̈ɛ̈r ë wɛ̈ɛ̈r thok ëbɛ̈n riɔ̈c.
Ku wo cath në jam de tït aya, jam yic ëgɔk, jam wär jamë, ku apiɛth tëde week të dɔ̈t wek jamë, luɔi ee yen ciët manyëalath ee riau tëcol, a ruu piny, ago ciëër ë runëpiny rɔt jɔt ë wepiɔ̈ɔ̈th.
Yɛn Yecu, yɛn ë tunydiën nhial tooc bï week lëk kakë në këde ɣööt ke Nhialic. Yɛn ee meei de Debid, ku ya mɛnh dhiënde, ku ya ciëër ee piny riaau ciëër ë runëpiny.
Na wën, ke tunynhial ee kek diäk koth kaaŋde, ku jɔ kuel dïït gök lööny piny nhial, ke dɛ̈p cït man ë kuthyui, go lööny piny ë baŋ töŋ de kiɛɛr nïïm, ku awɛŋ ke piëëu nïïm baŋ wën ee kek diäk,