“Ku në ee kakë cök, Yɛn bï Wëikï luööŋ në kɔc gup kedhie, ka wɛ̈ɛ̈tkun, ayï duetkun abïk käŋ aa caar, röördïtkun abïk aa nyuöth, ku tïŋ dhuökkun nyuuth.
Ku ee yic en lɛ̈k week ayadäŋ an, jäl jäl ɛn ade naamde tëde week: na cä jël, ke Raan ee kɔc riit piɔ̈ɔ̈th acïï bï bɛ̈n tëde week, ku të jäl ɛn, abä tuöc week.
Ku ënɔɔnë, nɔn cï e tɔ dït ë ciin cuëny de Nhialic, ago Wëidït ɣer nööm ku cï Wun kɔn lueel an, bï ke gäm en, yen a luuŋ en ee kënë piny, ke wɔikï ku piɛŋkï ënɔɔnë.
Kɔc juëc ë kaken ë pinyë nɔm, ye ke yɔ̈ɔ̈k, ë ke cïï röt ee tɔ dït, ku cïkï juëc ë käŋ ee ŋɔ̈ɔ̈th, ka kuc ë raan nɔn bï kek tɔ̈u në yen, ë ye Nhialic pïïr yen yek ŋɔ̈ɔ̈th, Raan ee wo miɔɔc ë käŋ kedhie në dhuëëŋ, ke wo bï piɔ̈ɔ̈th aa miɛt ë keek.
Awerek en gäär Tito, mɛnhdiën yic në këde gämdan cuk rɔm ëtök. Ë dhuëëŋdepiɔ̈u ku mät ë ke ye tɔ̈u në yïn, në ke bɔ̈ tëde Nhialic Wääda kekë Bɛ̈nydït Yecu Kërtho Konyda.