Bä kɔc dhiau në Dhiɔn tɔ mitpiɔ̈ɔ̈th, gäm miɛtëpiɔ̈u në nyin ë dhiëëuwic, Diɛt ke alɛɛc në nyin ë jiɛthëpiɔ̈uwic. Abïk ciët tiim ke ɣok de piathëpiɔ̈u, cïï Bɛ̈nydït ke com guöpde. Abïk yic aa looi, ku Nhialic abï dhuëëŋ yök ë baŋ ë kë cï looi.
Na wën, ke tïŋ tim ë ŋaap ë kueer këc, go bɛ̈n të nu yen, go ciën kë yök ë yenɔm, ee yïth tei kapäc. Go tim yɔ̈ɔ̈k an, “Ë cïn mïth bï bɛ aa tɔ̈u ë yïnɔm athɛɛr!” Go ŋaap riɔu ënɔnthiinë.
We cä nyuöth këriëëc ëbɛ̈n, luɔi bä wek aa luui aya, aguɔkï kɔc kuanynyïïn dhil aa muk, ku yak wenïïm tak në wël ke Bɛ̈nydït Yecu, wään lueel en en an, ‘Raan yïn raan däŋ käŋ, yen aye thieei awär raan ë yïnë käŋ.”’
ke rëërdun bï röŋ kekë rëër ë kɔc ke Bɛ̈nydït, ke Bɛ̈nydït bï piɔ̈u miɛt arëët. Yak luɔk në luɔi piɛth ëbɛ̈n, ku ŋuakkï wenyïïn ë ŋïny ŋiɛc wek Nhialic.
Wek ee wenïïm tak, wek mïthëkɔckuɔ, në luɔi dïït thieek yok looi: wo ye luui aköl ku wakɔ̈u, wok ë cïn piɔ̈ɔ̈th luɔi bï wo raan tök miɛn ë weyiic, agoku wëlpiɛth ke Nhialic guiëër week aya.
ku acïn kuïn de raan töŋ cuk cam youyou, wok ee luui, wok ee röt näk piny ë luɔi arëët, wok ee luui aköl ku wakɔ̈u, ke wo cïï raan töŋ ë wek yiic duëër miɛn.
Ee jam yic ee kënë. Ku yɛn de piɔ̈u luɔi bï yïn kakë aa ŋak nïïm arëët, ke kɔc cï Nhialic gam ke ke bï röt tiit apiɛth, agokï aa cool ë loi luɔi piɛth. Kakë apiɛthkï ku adekï naamden tëde kɔc.