Na ɣɔn thëën ë kööl tök ke Debid ë jɔt rɔt ë biökke yiic ku jɔ cath ke wil ɣönde nɔm nhial. Ku të wën ŋoot en në ɣöt nɔm, ke tïŋ tik ke waak paande. Ku tik aa läk aläl.
Ku lööŋ an, “Du lɔ wekë tiiŋ de raan däŋ, Du raan näk abï thou. Du kuël, Du raan ciëk thok, Du kalei woi ë yïpiɔ̈u,” ku na de cöök däŋ, aye ke mat nïïm kedhie në löŋ töŋë an, “Yïn bï raan rɛ̈ɛ̈r kekë yïn nhiaar cït man nhiɛɛr yïn rɔt.”
Ku na rac de wopiɔ̈ɔ̈th, të cï en piath ë Nhialic piɔ̈u nyuɔɔth, buk ŋö lueel? Rac Nhialic, të cï en kɔc luöi këtuc ë agɔ̈th? (Yɛn jam cït man ë raan tei.)
Ënɔɔnë, cï këpiɛth rɔt guɔ puk aye thuɔɔu tëde yɛn? Ei! Acie yen. Ee kërac, luɔi bï en guɔ tïc nɔn ee yen kërac guöp, yen aa luui ɛn thuɔɔu në këpiɛth, ke kërac bï jɔ rac ëtaiwei në löŋ.
‘Du tiiŋ de raan däŋ woi në yïpiɔ̈u, ku du ɣönde woi në yïpiɔ̈u, ayï pinyde, ayï lïïmke, ayï ɣɔ̈kke, ayï mulke, ayï këriëëcdɛn tɔ̈u kekë yen ëbɛ̈n du woi në yïpiɔ̈u.’
Yak ka ke wegup tɔ thou, ka nu ë piny nɔm, kɔ̈ɔ̈rëdiäär, luɔi col, tum ee raan e piɔ̈u tuöm ka ke piny, ŋɔ̈ɔ̈ŋ de kërac, ku wui de kalei, yen aye läm de yiëth.
Yɛn aa cï lupɔ läk tïŋ në ka wään pecku keek yiic. Lupɔ de kɔc ke Babilon, ku tiɛ̈ŋ ateek duëër thëmde aa kilɔɔ kaarou, ku tiɛ̈ŋ adhäm duëër thëmde aa biäk töŋ de kilɔ. Aguɔ piɔ̈u dɛ keek aläl, guɔ ke nööm. Acä keek wɛc piny në paanydï yic thïn, ka ateek anu në baŋ piny. Abäk keek lɔ yök ëtɛ̈ɛ̈n.”