Ee kɔc gäm täŋ ee raan cït kë cam ŋeth. Täŋdɛn ë dhɔ̈ɔ̈n ee ye thɛl të wär kaam duëërë yen kony. Acïï bï gäm rɔt nɔn ye yanh muk në yeciin nɔn cïï yen ee yath taitai.
Lɛcdu acï yïn math. Acïn raan ee riɔ̈ɔ̈c ee yïn, cïn man ee yïn en tak an ye kɔc riɔ̈ɔ̈c ë yïn. Yïn rɛ̈ɛ̈r në awiɛn ë kur nïïm, në kuur nɔm nhial ya, ku cakaa nɔn rɛ̈ɛ̈r yïn nhial ya cï cuɔɔr, Bɛ̈nydït abï yïn bɛ̈ɛ̈i piny. Acï Bɛ̈nydït lueel.”
Wek cïï lɛcdun math. Pänydïïtdun acï gël në kal ë kuur lɔ giliu, ku ɣöötkun anukï në kur nïïm ya, ka yak lueel në wepiɔ̈ɔ̈th an, ‘Eeŋa duëër wook kɔn lɛɛr piny?’
Ënɔɔnë, cï këpiɛth rɔt guɔ puk aye thuɔɔu tëde yɛn? Ei! Acie yen. Ee kërac, luɔi bï en guɔ tïc nɔn ee yen kërac guöp, yen aa luui ɛn thuɔɔu në këpiɛth, ke kërac bï jɔ rac ëtaiwei në löŋ.