“Wek yɔ̈ɔ̈k ëyic an, Raan piŋ wëlkï, ku gɛm raan ë toc ɛn, ka cath ke pïïr athɛɛr, ku acïn gääk bï tääu ë yeyeth, acï bɛ̈n bei ë thuɔɔuwic, le të nu pïïr.
Ku agönhdïït ë Nhialic agönh bɔ̈ nhial acï nyuɔɔth ë baŋ de reec reecë kɔc Nhialic gam ku baŋ de luɔi rɛɛc ee kɔc looi, kɔc ë yic waan ciëën në rac de kekpiɔ̈ɔ̈th.
Të cï wo määt në Nhialic në thon cï Wënde thou, ke wo ŋoot ë wo ye kɔc de ater, na ënɔɔnë, nɔn cï wo guɔ määt, ke kuny bï ë wo kony në pïïr pïïr en, yen apiɔl awär ee kënë arëët.
Ku wook ayadäŋ wodhie, wok aaye mat në keek ɣɔn, në ŋɔ̈ɔ̈ŋ de ka ke guöp, ku wok aaye kak ë yok kɔɔr ë yäc looi, ayï kak ë yok tak ë wopiɔ̈ɔ̈th, agoku aa mïth ke agɔ̈th në ciɛɛŋ ë ciɛkë wo, cït man ë kɔc kɔ̈k.
Riɛm de Kërtho Raan cï rɔt gäm Nhialic ke cïn guöp tëthiin col në Wëidït ee tɔ̈u athɛɛr, bï keek wöör ë wär yïndï? Në wɛ̈k bï yen wook waak piɔ̈ɔ̈th në luɔi ee thuɔɔu bɛ̈ɛ̈i abuk ciën kë ŋïcku röt, ke wo bï kake Nhialiny pïïr aa looi.