An, ‘Acï Nhialic lueel an, Miäk wadäŋ, Wëikï abä ke luööŋ ë kɔc gup kedhie. Ku wɛ̈ɛ̈tkun ku nyïïrkun abïk käŋ aa caar, ku röörkuöndït abïk aa nyuöth ë käŋ.
Ku ënɔɔnë, nɔn cï e tɔ dït ë ciin cuëny de Nhialic, ago Wëidït ɣer nööm ku cï Wun kɔn lueel an, bï ke gäm en, yen a luuŋ en ee kënë piny, ke wɔikï ku piɛŋkï ënɔɔnë.
Wek kɔc nu Roma wedhie, kɔc nhiɛɛr Nhialic, ku cï we cɔɔl, bäk aa kɔc ɣerpiɔ̈ɔ̈th. Ë dhuëëŋdepiɔ̈u tɔ̈u ë weyiic kekë mät, ë ke bɔ̈ tëde Nhialic Wääda kekë Bɛ̈nydït Yecu Kërtho.
Ku wook wodhie, wok ee dhuëëŋ de Bɛ̈nydït woi cït man ë wo käŋ woi ë mɛnhdheric, ke cïn lupɔ kum wonyïïn, agoku röt aa puk buk aa ciët täudɛn manë guöp, ku yok dhuëëŋ yök dhuëëŋ ee cool ë ŋuak rɔt, ku ye Bɛ̈nydït en abïï en, yen aye Wëidït.
Luɔi ee yen Nhialic, Raan ɣɔn yöök ɣɛɛrëpiny, an, “Bä bei tëcol, ye piny riaau!” Yen aa riau wopiɔ̈ɔ̈th, agoku riau de ŋïny de dhuëëŋ de Nhialic yök, riau nu ë Yecu Kërtho nyin.
Ku ye raan cäk gam ayadäŋ week, të cä wek jam de yic piŋ, yen jam piɛth de kuny cï we kony wëi: ku week, të cä wek guɔ gam, ke we cï gäär piɔ̈ɔ̈th Wëidït ɣer, Wëi cï kɔn lueel an, bï gäm wook.
Acït man kaar ɛn en arëët ku ŋääth an, bï ciën kë bän yäär, ku yɛn bï nyin riɛl arëët, ago Kërtho lɛc yök ë këdï ënɔɔnë, acït man ee yen en yök ëcaŋɣɔn, ayï të piëër ɛn, ayï të thuɔɔu ɛn.
Ku ënɔɔnë, Bɛ̈nydan Yecu Kërtho guöp, ku Nhialic Wääda, Raan cï wo nhiaar, Raan cï wo gäm muŋdepiɔ̈u bï ɣet athɛɛr, ku gɛm aŋäth piɛth në dhuëëŋ de yenpiɔ̈u,
En aa guööm ɛn ee kakë aya: ku acä keek guum, ke yɛn kën yäär, në biäk ŋiɛc yɛn raan cä gam, ku aŋiɛc ëgɔk nɔn duëër en këdäŋ ŋiëc tiit kë cä kuɛ̈i yen aɣet kööl bï bɛ̈n.