“Wek yɔ̈ɔ̈k ëyic an, Raan piŋ wëlkï, ku gɛm raan ë toc ɛn, ka cath ke pïïr athɛɛr, ku acïn gääk bï tääu ë yeyeth, acï bɛ̈n bei ë thuɔɔuwic, le të nu pïïr.
Ee yïn ŋa, yïn raan ee lïm de raan däŋ gɔ̈k? Kɔ̈ɔ̈c kɛ̈ɛ̈c en, ku wïïk wïïk en, ee këde bɛ̈nyde guöp etök. Yeka, ku abï mɔ̈k nhial, Nhialic ade riɛl bï en tɔ kääc.
Ku ënɔɔnë, Nhialic de aŋäth ë week thiɔ̈ɔ̈ŋ piɔ̈ɔ̈th në miɛtëpiɔ̈u ëbɛ̈n kekë mät në gäm gäm wek, ke aŋäth ŋäth wek abï lɔ ke dït, në riɛl ë Wëidït ɣer.
Ku wook wodhie, wok ee dhuëëŋ de Bɛ̈nydït woi cït man ë wo käŋ woi ë mɛnhdheric, ke cïn lupɔ kum wonyïïn, agoku röt aa puk buk aa ciët täudɛn manë guöp, ku yok dhuëëŋ yök dhuëëŋ ee cool ë ŋuak rɔt, ku ye Bɛ̈nydït en abïï en, yen aye Wëidït.
Ku ënɔɔnë, Bɛ̈nydan Yecu Kërtho guöp, ku Nhialic Wääda, Raan cï wo nhiaar, Raan cï wo gäm muŋdepiɔ̈u bï ɣet athɛɛr, ku gɛm aŋäth piɛth në dhuëëŋ de yenpiɔ̈u,
Käŋ kaarou ka cïï röt duëër waar ku cïï Nhialic ke lueth duëër töör në biäkden, ee ka cï than ku lɔ kuëŋ cï Yen kuëŋ, acïk wook gäm aŋäth ku riëtëpiɔu, agoku kɔ̈ɔ̈c aril në aŋäth cï tääu ë wonïïm tueŋ.
Luɔi cï Kërtho käŋ guum aya raantök në këde kërac, raan piɛthpiɔ̈u en aa gum käŋ në biäk de kɔc racpiɔ̈ɔ̈th, luɔi bï en wo lɛɛr të nu Nhialic, ë tɔ thou ë guöpic, ku tɔ pïïr ë wëi yiic,
Guɔ röl dïït ë raan piŋ abɔ̈ paannhial, lueel, an, “Tiëŋkï, paany de Nhialic atɔ̈u ke kɔc, ku abï rëër ke keek, agokï aa kɔcke, ku Nhialic guöp abï tɔ̈u ke keek, ago aa Nhialicden: