“Dhorou raan thiërdhorou ke run, ee kaam cï Nhialic mac bï yen kɔcku kekë pänydït ɣeric gäm nɔm lääu në kërac yic kekë luɔi rac. Awäc abï pɔ̈l, ku piathëpiɔ̈u athɛɛr abïï gɔl, ago nyuuth ku kake tiët aa yic, ku be tëɣeric aläl tɔc bɛ gäm Bɛ̈nydït.
cït man ë Wën ë Raan, aa cïï bɔ̈ luɔi bï yen aa luöi käŋ, ee luɔi bï en ka ke kɔc aa looi, yen aa bï yen, ku luɔi bï en wëike gam ë wëër bï en kɔc juëc wɛ̈ɛ̈r bei.”
Yen tëde ka, acït man cï löŋ de kɔc guiir kedhie, në baŋ de göc de raan tök, ago kɔc yiëk yiëth gääk kedhie, yen acït yöŋ cï kɔc piathëpiɔ̈u yök kedhie në baŋ de luɔi piɛth de raan tök, ke ke bï pïïr.
Kë cï löŋ dhal ë luɔi, në kɔ̈c kɔ̈ɔ̈c en në baŋ de guöp, acïï Nhialic ŋiëc looi, wään tooc en Wënde guöp, ke cath ke guöp cït guöp deyic kërac, ku aa tuuc në baŋ de kërac, ago kërɛɛc nu ë guöpic gɔ̈k.
Yɛn cï piäät ë tim cï rïïu nɔm kɔ̈u wokë Kërtho ëtök, ku yɛn ŋoot ke ya pïïr, ku acïï be aa yɛn, ee Kërtho en apïïr ë yaguöp. Ku pïïr piëër ɛn ë guöpic ënɔɔnë, ee gäm en a piëër ɛn, gäm aa yɛn Wën ë Nhialic gam, raan ë nhiaar ɛn, ago rɔt gaam në biäkdï.
Yen acï Kërtho thou, nyiɛɛi karɛc ke kɔc juëc. Ku miäk të le Yen bɛ bɛ̈n në bɛ̈n ee kek rou, acie karɛc kek bï bɛ̈n bɛ nyaai, abï bɛ̈n bï raan ëbɛ̈n raan tit En bɛ̈n kony wëi.
Luɔi cï Kërtho käŋ guum aya raantök në këde kërac, raan piɛthpiɔ̈u en aa gum käŋ në biäk de kɔc racpiɔ̈ɔ̈th, luɔi bï en wo lɛɛr të nu Nhialic, ë tɔ thou ë guöpic, ku tɔ pïïr ë wëi yiic,
ku në kë bɔ̈ tëde Yecu Kërtho, ee cäätɔ adöt, ku ye raan cï dhiëëth ke ye kɛ̈ɛ̈i ë kɔc cï thou yiic, ku ye Bɛ̈nydïït nu ë Meliik ke piny nɔm nïïm. Raan ë wo nhiaar, ago wo waak në karɛckuɔ në riɛm de yenguöp,
Ku kitkï din ë piɛc cak, luelkï, an, “Yïn rɔ̈ŋ we luɔi duëër yïn awerek nööm, ku kuek adɔ̈kkë bei: Ë luɔi cï yï nɔ̈k, ago wo wɛ̈ɛ̈r bei në riɛmdu në këde Nhialic ë dhiën yiic ëbɛ̈n, ku thok yiic ëbɛ̈n, ku kɔc yiic ëbɛ̈n, ku juöör yiic ëbɛ̈n,
Guɔ lueel, an, “Bɛ̈ny, aŋic yïn.” Ago pɔ̈k nɔm ɛn, an, “Kɔckë ee kɔc ë bɔ̈ bei ë këtucdïït ë ke dhalic, ku acïk lupɔɔken waak, tɔkï ke ɣer ë riɛm de Nyɔŋamäälic.