Në luɔi cï en kööl tök lueel, kööl bï en löŋ de pinynɔm guiir ë piathëpiɔ̈u në raan cï tɔ ye bɛ̈ny ee löŋ guiir, ku acï kënë tɔ ŋic kɔc kedhie an, ee jam yic, në jön cï en e jɔ̈t bei ë kɔc cï thou yiic!”
Riɛm de Kërtho Raan cï rɔt gäm Nhialic ke cïn guöp tëthiin col në Wëidït ee tɔ̈u athɛɛr, bï keek wöör ë wär yïndï? Në wɛ̈k bï yen wook waak piɔ̈ɔ̈th në luɔi ee thuɔɔu bɛ̈ɛ̈i abuk ciën kë ŋïcku röt, ke wo bï kake Nhialiny pïïr aa looi.
Ayek cök ë kɔɔr kek en an, Ee köölou ku nɔn ee yen kööl cït ŋö, kööl cï Wëidït nu ë keyiic nyooth, ɣɔn lueel kek ka bïï Kërtho guum, ku dhuëëŋ bï bɛ̈n ë kecök, ke ke ŋoot wei.
Guɔ rɔt cuat piny ë yecök, an, ja lam. Go ya yɔ̈ɔ̈k, an, “Acie yen! Yɛn ee lïm wo yïn ëtök, ku ya lïm wokë mïthëkɔckun ëtök kɔc ee ya cäätɔɔ ee jam de Yecu döt: ye Nhialic lam!” Wëi ke guiëërëwël kek aye cäätɔ luel këde Yecu.