Go Debid lɛ̈k Gad an, “Yɛn tɔ̈u në riäŋdït yic! Ku acä kɔɔr bï mɛnh ë raan ya luöi këtuc. Tɔ Bɛ̈nydït lui wo këtuc guöpde, në biäk ee Bɛ̈nydït piɔ̈u kok.”
Të de yen raan ë kakï looi, në ye ya biɔɔth cök, ago bɛ̈n të nuö yɛn, yen abï raan ee kakï looi nu thïn ayadäŋ: të de yen raan ee kakï looi, yen abï Wäär ŋic.
Na wën, aŋoot Dhuëëŋ ë Winythok wei, ke ŋic Yecu nɔn cï köölde bɛ̈n, kööl bï en jäl piny le tëde Wun, ku nhiëër nhiɛɛr en kɔckɛn nu ë piny nɔm, yen aa nhiɛɛr en keek athöökë käŋ.
Yen a ye wok cool ë lec Nhialic acïn pëk, luɔi kɛ̈n wek jam gam cït nɔn ee yen jam de kɔc tei, wään gam wek jam cäk piŋ tëde wook, ku acäk tɔ ye jam ë Nhialic, ku ye jam ë Nhialic ëgɔk, jam ë cool ë lui ë weyiic ayadäŋ wek kɔc gäm.
na ëlë, ke wok kɔc pïïr, kɔc cï döŋ, wo bï gap nhial në keek ëtök ë luäät yiic, buk lɔ rɔ̈m në Bɛ̈nydït ë yomic: ku jɔku tɔ̈u në Bɛ̈nydït ëtök aɣet athɛɛr.