Aye Bɛ̈nydït lueel an, “Kɔckiën nhiaar aloikï karɛc. Ee yic ŋö nu tëde keek bï kek rëër ë ɣöndiën ë Bɛ̈nydït yic? Yek tak bïk riääk pëën, në luɔi ye kek gutguut lueel, ku në gɛm ye kek miɔ̈c näk de läi gam? Bï ee kënë keek tɔ mit piɔ̈ɔ̈th?
Yɛn bï ɣäänkuön ke läm nu ë kur nïïm riɔ̈ɔ̈k, ku dhuɔŋ yïïŋdun piny yïïŋ ye wal ŋïr nyop, ku wiɛt gupkuön cï thou në yanhduön cï wïïk kɔ̈u, ku wek bä maan aläl.
Bɛ̈nydït Awärjäŋ acï kuëëŋ në rinke, ku lueel an, “Yɛn man lɛc de kɔc ke Yithriɛl, ku maan ɣäänkɛn ril. Pänydïïtden abä gäm kɔckɛn ke ater, ayï kakɛn tɔ̈u thïn kedhie.
Go Bɛ̈nydït piɔ̈u diu kekë kɔc ke Yithriɛl, go keek tɔ mɛk ë kɔc ee käŋ peec ku peckï keek. Acï kɔc ke aterden thiääk në keek tɔ tiam keek, ago kɔc ke Yithriɛl nïïm jɔ ciën riɛl kony kek röt.