Acït thäny nu ë kuur de Ɣermon nɔm, thäny ee lööny në kur ke Dhiɔn nïïm. Të bï ë Nhialic gutguut de athiɛɛi cï lueel tääu ka, pïïr bï tɔ̈u aɣet athɛɛr.
Ŋoot kɔ̈th ë ɣööt yiic? Ŋoot tiim ke ke kën luɔk? Tiim ke enap, ku tiim ke ŋaap, ku tiim ke pomegraneet, ku tiim ke olip. Wek bä thieei gɔl ee köölë le tueŋ.
Wɔikï diɛt nhial, acïkï ee com, ku acïkï ee tem, ku acïkï rap ee kuöt ë adhɛn yiic, ku wuöörduön nu paannhial yen aye keek tɔ cäm. Ku week, cäkï ŋuän ë keek arëët?
Kek ee kacaamkë ayek kakë Lebai, në biäk cïn kek nïïm kake naamden, ku ayek kake kɔc lei, ku mïth abɛɛr, ku tiiŋ abaar rɛ̈ɛ̈r në wuötkuniic. Abïk dhil bɛ̈n ku nömkï kë kɔɔrkï ëbɛ̈n. Luɔikï ee kënë, ku Bɛ̈nydït Nhialicdun abï week thieei në këriëëc yak looi yic ëbɛ̈n.
“Na lak kërac lɔ looi ku rɛɛckï Bɛ̈nydït, abï riääk bɛ̈ɛ̈i tëde week, ku anuɔɔn, ku nuan në këriëëc yak looi yic ëbɛ̈n, agut të bï Yen we dap riɔ̈ɔ̈k liŋliŋ.