Ku ënɔɔnë kɔcke acï ke peec ku rum keek, acï ke thiɔ̈ɔ̈k në pɔ̈l yiic, acï ke guöör ë ɣööt ke döm yiic. Acïï kuɛ̈l ku rum keek, ke cïn raan töŋ bï ke bɛ̈n luök.
Kɔc ka aterda acïk guɔ ɣëët pänydïït ë Dan, wok ee ë jöŋgöörken piŋ atïïm. Piny nɔm ëbɛ̈n aye lath të ye jöŋgöörken kac. Kɔc ke aterda acïk bɛ̈n bïk pinyda bɛ̈n riɔ̈ɔ̈k ku ka tɔ̈u thïn kedhie, pänydïïtda ku kɔcke kedhie.”
Në biäk cä wek piɔ̈ɔ̈th miɛt, yɛn bï dhiën tɔ̈u në jɔ̈ɔ̈ric të lɔ aköl amiäk tɔ pec week. Abïk pɛɛnyken piäät pinydun ku rëërkï ëtɛ̈ɛ̈n. Abïk mïth ke tiimkun cam ku ruëthkï ciɛkun ka duëër aa kakun.
Wek bä jɔ luöi kakë: Wek bï yiɛ̈n riääk ëthiäu, wek bä yiɛ̈n jɔɔk thöl kɔc, ku atuöc bï week tɔ cɔɔr, ku nyiith wëikun wei, wek bï rap aa cuöm baŋ, në biäk bï kɔc dɛ wek ater ke cam.