Gokï lueel an, “Abï ke nɔ̈k ë näŋ tuc, kek kɔc racpiɔ̈ɔ̈thë, ago domdɛn ë enap tääu ë kɔc kɔ̈k cin, kɔc bï dom aa tiit, kɔc bï yen aa yiɛ̈n mïth ke tiim ëkööldɛn ee kek luɔk.”
Go Yecu ke yɔ̈ɔ̈k an, “Kɛ̈nkï kɔn kueen ë kacïgɔ̈ɔ̈r yiic anandun an, ‘kuur cïï kɔc yïk alooc rɛɛc, Yen guöp aye tɔ ye kuur ë aguk nɔm, Ee luɔi de Bɛ̈nydït ee kënë, ku ye kën ë wo tɔ gäi!’
Ku na ya cak wël ŋiëc guiir, ku ŋiɛc kacïmoony kedhie, ku dɛ ŋïnydekäŋ kedhie, ku na ya cak dɛ gäm ëbɛ̈n, gäm duɛ̈ɛ̈r ɛn kurdït tɔ nyaai tëden, ku ciën nhiëër, ke yɛn cïn nɔm këdäŋ.
Ku wek ee dhiën cï lɔc, bäny ke kake Nhialic, bäny ke dhiën ë melik, jur ɣeric, kɔc lɛɛn ke Nhialic pei, ke we bï kɔc aa guiëër piath de Raan ë cööl week bei ë cuɔlic bäk aa tɔ̈u ë ɣɛɛrdɛn ë pinyic ɣɛɛrdɛn ë gäi.