Acï Bɛ̈nydït lueel an, “Kɔckë ayek röt tɔ ye kɔc lam ɛn, ku jamden ee ɣɔ̈ric, ku piɔ̈ɔ̈thken anukï tëdäŋ pei. Ka yek theek ee lööŋ ke kɔc tei, ku ciɛɛŋ thɛɛr, ka cïk keek tääu ë kenïïm.
Wek bä jɔ luöi kakë: Wek bï yiɛ̈n riääk ëthiäu, wek bä yiɛ̈n jɔɔk thöl kɔc, ku atuöc bï week tɔ cɔɔr, ku nyiith wëikun wei, wek bï rap aa cuöm baŋ, në biäk bï kɔc dɛ wek ater ke cam.
Acäk lueel an, luɔi luui ë raan Nhialic ee kë cïn naamde, eeŋö buk yök të lueel wok en an loiku ka cï lueel an loi keek? Ku eeŋö buk yök të nyuth wok röt Bɛ̈nydït de rɛm nɔn cï wok piɔ̈ɔ̈th diu në karɛc cuk looi?
Ku duökï päärëkɔ̈ɔ̈r ee piŋ, ayï jam de rɛm thɛɛr, jam cïn pëkde, ee kak ee teer bɛ̈ɛ̈i tei, ku acïkï kɔc ee tɔ kuet në ka ke Nhialic ku në gäm: jɔ keek aa yɔ̈ɔ̈k wuya, mɛnhdï.
Yen duö wek röt ee tɔ thelë tɛ̈n ku tɛ̈n, yak röt pëën ke we cï bï nyaai në kueer ë Kërtho yic ku wëëtde, ku leerë we në wëët luethic. Ë we waar në riɛmde ku lööŋ cï tääu piny në biäk de thɛ̈k de kacaam akënkï we waar. Ayï kɔc ee lööŋkë riëëu acïn këpiɛth cïk luöi keek.
Aa cïï Debid lueel, an, “Luɔidiën wään yan kake ee raanë tiit në jɔ̈ɔ̈ric, arëk abïï ciën këtöŋ mär! Acï ya baŋ. Acï këpiɛthdiën cä looi puk nɔm në kërac.