Në aköölkë, kɔc abïk week aa dɔl gup, ku ketkï week në din rɛɛcë an, ‘Wok cï ke riɔ̈ɔ̈k ë taitai! Piny de kɔckï acï kɔc tɛ̈k röt, ɣɛɛ! Acï nööm ë yic tëde wook oou! Ku tëk duumkuɔ kɔckuɔn ke ater!
Ku ade kööl bɔ̈ kööl bïï kɔc cïk peec keek bɛ dɔl gup, ku lëkkï keek an, “Wek ee kajuëc cie kakun nööm, Amawoou në week, Nhialic abï we luöi këtuc. Agut cï nɛn bä wek kuɛth cuuth në wëu yak dhɛ̈n kɔc ku bɛkï ke kɔ̈ɔ̈ny në riɛl?
Go jam gɔl ke keek ë kääŋ: an, “Raan ë dom piith ë tim cɔl enap tim de mïth mit, go geeu ë rɔk, ku wec të bï mɔ̈u dhiim thïn, ku yïk aloocdïït bäär, go tääu ë kɔc cin kɔc bï dom aa tiit, ku jɔ keny paan mec.
Go lueel an, “Acï gäm week ke we bï jam cï thiaan ŋic, jam de ciɛɛŋ de Nhialic: kɔc kɔ̈k aye ke wɛ̈ɛ̈t ë kɛ̈ŋ, luɔi bï kek aa daai, ku cïkï ë daai apiɛth, ku luɔi bï kek aa piŋ, ku cïkï käŋ ë yök yiic.