abï löŋ de kɔc kuanynyïïn guiir ë piathëpiɔ̈u, ku ee yic de kɔc cïn nïïm riɛl kuöny keek. Në kë cï lueel abï kɔc tɔ luɔiyë këtuc, ku kɔc ee karɛc looi abïk thou.
(Acï Bɛ̈nydït lueel an, “Yɛn cïï piɔ̈u bï kɔn bɛ kok wokë kɔc de piny. Raan ëbɛ̈n në keyiic abä gäm kɔc rëër kek, ku bänyken. Ku piny abï bänykë ye yɔŋ nɔm, ku acä keek bï luäk bei në kecin.)
Na wën, ke jɔ lɛ̈k ɛn an, “Kënë aciɛɛn bɔ̈ në pinynɔm ëbɛ̈n. Raan ëbɛ̈n, raan lɔ cuëër abï nyaai në piny yic, acï awerek ye lueel aya në biäk däŋë an raan lɔ kuëëŋ në lueth, abï nyaai në piny yic cït man cï awerek ye lueel.
Ku bɔ̈ abätäu moth bei ë yethok, bï en juöör kip: ku abï ke jɔ cieŋ ë thieny wëëth: go kën ee mïth ke enap dhiim thïn duöm piny, aye mɔ̈u, mɔ̈n ë tuöc de agönhdïït ë Nhialic Awärjäŋ.