“Eeŋö ye kɔckï mim ke cïn kë cïk lueel, wään la Yɛn tëden bä keek la ke luök? Eeŋö kën kek cɔ̈tdï puk nɔm wën cɔ̈ɔ̈t Ɛn? Cä guɔ ciën riɛl kuɔny ɛn keek? Yɛn duëër wɛ̈ɛ̈r tɔ dëu abïï yic riɛl të cän e lueel ku pɔ̈k kiɛɛr ke ke ye jɔ̈ɔ̈r, abï rec nu thïn thou në biäk de ciɛ̈n pïïu.
Go ke thiëëc an, “Nu gämdun tënou?” Agokï riɔ̈ɔ̈c, ku gɛ̈ikï, ku jɔkï lueel kapäc an, “Ee raan cït ŋö ee kënë? Raan ee yï yom yɔ̈ɔ̈k ayï pïïu, agokï këde piŋ!”