Aye Bɛ̈nydït lueel an, “Yak tak nɔn cän kɔckï cuɔp wei, cït man ye raan tiiŋde pɔ̈l? Tɔ̈u awereek ke pääl ënou? Yak tak nɔn cän we ɣɔ̈c pɛ̈c bïï we peec cït man ë raan ee mïthke ɣaac ke ke ye lïïm? Ei, wek aake leerë keek ë pɛ̈cic në biäk de awɛ̈ɛ̈ckun, wek aa toocë wei në biäk de karɛc yak looi.
“Wääda acï thou në jɔ̈ɔ̈ric. Acïï thou kekë kɔc ɣɔn cï mat në Kɔra ku göthkï në Bɛ̈nydït. Ee kë lɛɛn ë thou në kërɛɛcde pei yetök. Ku aa thou ke cïn nɔm mïthwät.
Na wën, ke lɔ biic, yen ee lïmë guöp, le ku yök raan töŋ ë wɛ̈ɛ̈tkɛn ee kek lïïm, raan cath ke känyde, käny baŋ, cït jini tök tei, go dɔm, ku min röl, lueel an, “Cuölë yɛn känydiën cath ke yïn.”