Ee mɛnhou ë keyiic kaarou, mɛnh ë loi këde piɔ̈n ë wuönden?” Gokï lueel an, “Ee mɛnh tueŋ.” Go Yecu ke yɔ̈ɔ̈k an, “Wek yɔ̈ɔ̈k ëyic an, kɔc ë athölbö tɔ kut kekë akɔɔrröör kek a kɔn lɔ ë ciɛɛŋ de Nhialicic ë week.
Go raan ë athölbö tɔ kut kɔ̈ɔ̈c tëmec, ku reec e nyin jat nhial, ku jɔ yepiɔ̈u biɔ̈ɔ̈k, ku lueel an, ‘Nhialic kok piɔ̈u we yɛn, yɛn ee raan ee kërac looi!’
Na wën, ke kɔc ee löŋ gɔ̈ɔ̈r ku Parithai ke ke jɔ dok ë keyäc në kɔckɛn ë piööcë, ku thiëckï an, “Eeŋö cäm wek ku dɛ̈kkï wekë kɔc ë athölbö tɔ kut ayï kɔc ë kërac looi?”
Wën ë Raan acï bɛ̈n ke ye cam ku ye dek, aguɔkï lueel an, “Tïŋ raanë, ee mamïïth ku ye raan ë dek ë mɔ̈u arëët, ku ye mɛ̈thë ë kɔc ë athölbö tɔ kut kekë kɔc ë kërac looi!’
Ee jam yic ee kënë, jam ee röŋ në luɔi bï kɔc gam kedhie an, Kërtho Yecu aa bɔ̈ ë piny nɔm bï kɔc ee kërac looi bɛ̈n kony wëi. Ku yɛn ee raan nu ë kɔc nïïm tueŋ në rac:
Në luɔi ŋic wok kënë an, Löŋ akënë tääu në këde raan piɛthpiɔ̈u, ee këde kɔc reec löŋ gam kɔc ee löŋ yalic, yen aa tɛ̈ɛ̈uwë ye, ayï këde kɔc reec Nhialic gam ku kɔc ee kërac looi, këde kɔc cïn piɔ̈ɔ̈th riëëu ku cïnku gup athɛɛk, këde kɔc ee wärken dui ku duikï märken, këde kɔc ee kɔc nɔ̈k,