Na wën, të ŋoot en ke jam, ke luän ɣer ëwic kum ke piny, ku jɔ röl bɛ̈n ë luätic röl luel en an, “Wëndiën nhiaar kï, wëndiën mit ë yapiɔ̈u arëët, yak kake piŋ!”
“Na bɔ̈ raan tëde yɛn, ku cïï wun man, ku cïï man man, ku cïï tiiŋde man, ku mïthke, ku mïthëkɔcken, ku nyïïrëkɔcken, yeka, acakaa wëiken guöp ayadäŋ, ka cïï duëër aa raandiën ë piööcë.
Ku lööny kɔ̈k ë tiɔɔm piɛthic, agokï cil, ku lokkï, nyin tök abï bɔt bɛ̈ɛ̈i.” Të cï en ëkakë lueel, ke jɔ cööt an, “Raan de yïth ee yen ke piŋ, ke pïŋ!”
Go yɔ̈ɔ̈k ë Judai an, “Ënɔɔnë aŋicku nɔn de yïn guöp jɔŋ rac. Abraɣam ë thou, ayï tït, ku ye lueel an, të dötë raan wëlkï, ka cïï thuɔɔu bï thiëëp anande.
Yen aŋuɛ̈ɛ̈n ë luɔi bä wek cök ë kaar wek en nɔn bä wek cɔ̈t ë cɔɔlë week ku löny ë lɔcë week tɔ ye yic ëgɔk: na luɔikï kakë, ke we cïï bï kɔ̈th anandun.