Na wën, aacï Yecu kakë piŋ, ke jɔ yɔ̈ɔ̈k an, “Ee tök tei yen ŋoot ke dak yïn. Jɔ kaku ɣaac kedhie, ku tɛ̈kë ke kɔc kuanynyïïn, ke yïn bï dɛ wëu paannhial: ku jɔ bɛ̈n, kuany a cök.”
Yak miööc, ke we bï aa miɔɔc, we bïï kɔc yiëk yöth käŋ në kë cï thiäŋ, ku cï cook, ku cï yiek, abï nɔm lɔ wei. Thëm thëm wek kɔc käŋ yen abï kɔc bɛ thëm week aya.”
We cä nyuöth këriëëc ëbɛ̈n, luɔi bä wek aa luui aya, aguɔkï kɔc kuanynyïïn dhil aa muk, ku yak wenïïm tak në wël ke Bɛ̈nydït Yecu, wään lueel en en an, ‘Raan yïn raan däŋ käŋ, yen aye thieei awär raan ë yïnë käŋ.”’
Wek ŋic dhuëëŋ de Bɛ̈nydan Yecu Kërtho piɔ̈u, acakaa yen ë juëc ë kake, ke ye rɔt tɔ ye raan kuany nyin në biäkdun, luɔi bä wek aa kɔc juëc ë kakun në kuany kuɛɛny en nyin.