“Mät en anyäŋ week, mändï en agäm week: miɔ̈c miaac ɛn week, acïï cït man ë miɔ̈c ee kɔc ke piny nɔm we miɔɔc. Duökï wepiɔ̈ɔ̈th tɔ jeth, ku duökï wepiɔ̈ɔ̈th tɔ riɔ̈c.
Na wën, aacï nïn aa bɛ̈t, ke kɔckɛn ë piööcë ke ke be guëër ɣöt, ku nu Thoma kekë keek. Na wën, ke Yecu bɔ̈, ku ɣöt acï gäär, bïï ku kɛ̈ɛ̈c ë ciɛɛlic, lueel an, “Ë mät tɔ̈u ke week.”
ɣɔn cï en käŋ thöl ë guöm, ke jɔ rɔt nyuöth keek ke pïïr. Në kajuëc bïk ŋic ëgɔk, aaye tuöl tëde keek ë nïn kathiërŋuan, ku jɔ ya cool ë luel jam ë ka ke ciɛɛŋ de Nhialic.
Yɛn Jɔn, awerek en gäär ɣööt ke Nhialic kadhorou nu Athia: Ë dhuëëŋdepiɔ̈u ë ye tɔ̈u ke week, ku mät, në ke bɔ̈ tëde Raan nu, ku aa nu, ku abï bɛ̈n, ku në kë bɔ̈ tëde Wëi kadhorou Wëi nu ë thöönyde nɔm,