Gokï lueel an, “Abï ke nɔ̈k ë näŋ tuc, kek kɔc racpiɔ̈ɔ̈thë, ago domdɛn ë enap tääu ë kɔc kɔ̈k cin, kɔc bï dom aa tiit, kɔc bï yen aa yiɛ̈n mïth ke tiim ëkööldɛn ee kek luɔk.”
Go Paulo kekë Baranaba agokï nyïïn riɛl, ku jɔkï lueel an, “Jam ë Nhialic acï dhil kɔn guiëër week. Ku ënɔɔnë, luɔi cä wek e nyaai, ku cäk röt tɔ ye kɔc cïï rɔ̈ŋ në pïïr athɛɛr, tiëŋkï, wo ë röt yal të nu Juöör.
Acï bï aa yen! Yeka, tɔ Nhialic ee yic, ciɛk an, ye raan ëbɛ̈n alueeth, acït man cï e gɔ̈ɔ̈r an: “Luɔi bï yï tɔ piɛthpiɔ̈u në wël lueel, Ku luɔi bï yïn kɔc tiaam të guiirë löŋdu.”
Ënɔɔnë, cï këpiɛth rɔt guɔ puk aye thuɔɔu tëde yɛn? Ei! Acie yen. Ee kërac, luɔi bï en guɔ tïc nɔn ee yen kërac guöp, yen aa luui ɛn thuɔɔu në këpiɛth, ke kërac bï jɔ rac ëtaiwei në löŋ.
Ku ënɔɔnë, të kɔɔr wok luɔi bï wo tɔ piɛthpiɔ̈ɔ̈th ë Kërtho yic, ku wook gup, wo cï yök aye kɔc ee kërac looi ayadäŋ, ke Kërtho ee raan ë këde kërac looi? Acie yen!
Ku yɛn, lɛc bän rɔt leec aliu ëtaiwei, ee këde tim cï rïïu nɔm etök, tim de Bɛ̈nydan Yecu Kërtho, raan cï ka ke piny nɔm tɔ piëëtë ëtim kɔ̈u tëde yɛn, ku piëëtë ya ë tim kɔ̈u tëde ka ke piny nɔm.