ago bäny ke kake Nhialic cuö lëu yen kɔ̈ɔ̈c bï kek kɔ̈ɔ̈c ke ke loi luɔiden ë Luakic në biäk de luäät, në kë cïï dhuëëŋ de Bɛ̈nydït Luaŋdït thiɔ̈ɔ̈ŋic.
Miäk we bï dhuëëŋ ë Bɛ̈nydït tïŋ, në luɔi cï yen dokdun piŋ, dok duɔk wek në weyäc në Bɛ̈nydït. Ɣɛɛ, ë yic wek ë dok në yeguöp. Na wook, ee lööŋke tei kek yok luɛɛl.”
Jɔ̈ɔ̈r abï ket ku moc kiɛɛu de miɛtëpiɔ̈u. Abï läk cï läk de kuur ke Lebanɔn ku abïk ŋiëc luɔk cï luɔk de duum ë Karmel ku Caron. Raan ëbɛ̈n abï diɛk de Bɛ̈nydït tïŋ ku tïŋ riɛlde ku dïtde.
Ku të ŋoot en ke ciët ee kakë ë yepiɔ̈u, dï, ke tunynhial ë Bɛ̈nydït tul tëde yen ke ee nyuöth, lueel an, “Jothep, wën ë Debid, du riɔ̈c ë luɔi bï yïn Meri nööm bï aa tiiŋdu, kë cï yök ë yeyäc ee Wëidït ɣer kek aa dhiëth en.
Na wën, ke tunynhial ë Bɛ̈nydït ke go tuöl ë yelɔ̈ɔ̈m, ku jɔ ɣɛɛr alooc riaauwic: go Petero biɔ̈ɔ̈k lɔ̈ɔ̈m, ku jɔ pɔ̈ɔ̈c an, “Dap rɔt jɔt!” Go joth lööny piny ë yecin.
Ku wook wodhie, wok ee dhuëëŋ de Bɛ̈nydït woi cït man ë wo käŋ woi ë mɛnhdheric, ke cïn lupɔ kum wonyïïn, agoku röt aa puk buk aa ciët täudɛn manë guöp, ku yok dhuëëŋ yök dhuëëŋ ee cool ë ŋuak rɔt, ku ye Bɛ̈nydït en abïï en, yen aye Wëidït.
Luɔi ee yen Nhialic, Raan ɣɔn yöök ɣɛɛrëpiny, an, “Bä bei tëcol, ye piny riaau!” Yen aa riau wopiɔ̈ɔ̈th, agoku riau de ŋïny de dhuëëŋ de Nhialic yök, riau nu ë Yecu Kërtho nyin.