Go Yecu ke yɔ̈ɔ̈k an, “Duëër wɛ̈ɛ̈t riëëc ë monythiëk aa dhiau, të ŋootë monythiëk ke tɔ̈u ke keek? Akööl abïk bɛ̈n, akööl bï monythiëk jɔt ë keyiic, yen abï kek cäm rɛɛc.
Tiëŋkï, ɣöndun acï nyäŋ week ke yäär. Ku wek yɔ̈ɔ̈k ëyic an, we cïï a bï bɛ tïŋ, aɣet kööl bä wek e lueel an, ‘Thieithieei raan bɔ̈ në rin ke Bɛ̈nydït.”’
Go Yecu ke yɔ̈ɔ̈k an, “E döŋ ke ye tëthiinakäŋ, të nu ɣɛɛrëpiny ë weyiic. Cathkï të ŋuɔɔt wek ë we de ɣɛɛrëpiny, ke we cïï cuɔlëpiny bï mook: raan cath ë cuɔlëpiny akuc të le yen thïn.
Week mïththiikë, ë döŋ ke ye tëthiinakäŋ të rɛ̈ɛ̈r ɛn wo week. We bï a kɔɔr: ku acït man cän e lɛ̈k Judai an, ‘Të la yɛn thïn, ke we cïï duëër bɛ̈n, yen alɛ̈k week ënɔɔnë.’