Abïk ɣet Jeruthalem ke ke mitpiɔ̈ɔ̈th, ke ke kët ku yek kiɛɛu de miɛtëpiɔ̈u moc. Abïk piɔ̈ɔ̈th miɛt aɣet athɛɛr, ku abïk nïïm ciɛ̈n dhiënëpiɔ̈u kekë jiɛthëpiɔ̈u aɣet athɛɛr.
Go Ɣodhiya lɛ̈k keek alëyɔ̈ɔ̈ an, “Na de raan pel nɔm? Ke yök ee kakë yiic kedhie. Kuɛɛr ke Bɛ̈nydït ayek yith, ku aye kɔc piɛthpiɔ̈ɔ̈th ke kuany yiic, ku raan reec Bɛ̈nydït, ee tuëk thïn ku wïïk, në biäk ye kek keek dhɔ̈l yiic.
Wën ë Raan acï bɛ̈n ke ye cam ku ye dek, aguɔkï lueel an, “Tïŋ raanë, ee mamïïth ku ye raan ë dek ë mɔ̈u arëët, ku ye mɛ̈thë ë kɔc ë athölbö tɔ kut kekë kɔc ë kërac looi!’
Acï bï aa yen! Yeka, tɔ Nhialic ee yic, ciɛk an, ye raan ëbɛ̈n alueeth, acït man cï e gɔ̈ɔ̈r an: “Luɔi bï yï tɔ piɛthpiɔ̈u në wël lueel, Ku luɔi bï yïn kɔc tiaam të guiirë löŋdu.”