31 Go lueel an, ‘Wëndï, yïn rɛ̈ɛ̈r we yɛn ë aköölnyïïn, ku kakï kedhie ee kaku.
Ku ënɔn cï wënduönë bɛ̈në, wën cï wëuku thiäi wei kekë akɔɔrröör, ke jɔ näk miɔɔr a lɔ jöt, miɔɔr cuai.’
Ee këpiɛth yen dɔl dɔl wok ku mitku piɔ̈ɔ̈th: wänmuuthë aacï thou, ku jɔ bɛ pïïr, aacï määr, ku beyë yök.”’
Ku lïm acie rëër ɣööt athɛɛr: ku Wëndït yen aye rëër athɛɛr.
Guɔ jɔ thiëëc an, Cï Nhialic kɔcke cuat wei? Ei! Acie yen! Yɛn aya, yɛn ee raan ë Yithriɛl, në käu de Abraɣam, në dhiën ë Benjamin.
Ku eeŋa cï ë kɔn miɔɔc ë käŋ, ka bï bɛ cuöl en?”
Ayek kɔc ke Yithriɛl, ku muŋ cï Nhialic ke muk ë dhuëëŋ ee këden, ayï lööŋ cï mac, ayï tɛ̈ɛ̈u cï löŋ tääu piny, ku luɔi de ka ke Nhialic, ku läm, ku ka cï kɔn lueel, an, bï ke gäm keek, ayek kaken,