12 Na wën, ke mɛnh koor jɔ wun yɔ̈ɔ̈k an, ‘Wäär, gämë yɛn biäk bï lɔ̈ɔ̈k aa biäkdï ë wëuku yiic.’ Go keek tɛ̈k wëuke.
luäkë ya bei në kɔc de nïïm këriëëc kɔɔrkï ëbɛ̈n ee pinyë nɔm. Luöiyë keek këtuc në nuɛɛn cï kueet ë biäkden, tɔ mïthken yök nuan rɔ̈ŋ ke keek ku dɔ̈ŋ biäk ke mïth ke mïthken.
keek acïk käŋ cuat thïn në kuɛthden, ku yen ee tiiŋë, në däŋ dɛk en ë käŋ acï kake cuat thïn kedhie, ayï kë duëër en ke pïïr kedhie.”
Go lueel an, “Ade raan nu raan de wɛ̈ɛ̈tke kaarou.
Na leer akööl likë, ke mɛnh koor jɔ wëuke kut kedhie, ku jɔ jäl keny paan mec, go wëuke lɔ thiäi wei ëtɛ̈ɛ̈n në thuëëc thuëëc en ë käŋ.
Ku ënɔn cï wënduönë bɛ̈në, wën cï wëuku thiäi wei kekë akɔɔrröör, ke jɔ näk miɔɔr a lɔ jöt, miɔɔr cuai.’