“Yɛn bï cöörkï wat në kueer kën kek kɔn tëëk. Yɛn bï mɔ̈ɔ̈thden tɔ ye ɣɛɛr ku luɔi piny de yic ŋɔny ke lip në kenïïm. Kek gutguut cä lueel ka, ku abä ke muk ke ke cïï mär në yanɔm.
Yɛn bï jam në biäk de nhiëër agɔk de Bɛ̈nydït, Abä piɔɔny në biäk de kajuëc cï luöi wook ëbɛ̈n. Acï baai de Yithriɛl thieei aläl në biäk de kok de yen piɔ̈u ku nhiëërdɛn agɔk.
Ku na week, wek kɔc ee rinkï riëëu, wek bä yiɛ̈n piathëpiɔ̈u ku rëër lɔ dïu cït man ye akɔ̈l thok bɛ̈n. Wek bï nïïm lääu, ku miɛtkï piɔ̈ɔ̈th cït man ë dɛɛu cï luöny bei kɛl.
Yen dam wek piɔ̈n ë dap kok, cït kɔc cïï Nhialic lɔc, kɔc ɣeriic ku nhiaar ke, ku damkï dhuëëŋ, ku piɔ̈n koor, ku kuur ee raan rɔt kuɔɔr piny, ku rëër ëmääth, ku guöm de kajuëc.
Ku wo cath në jam de tït aya, jam yic ëgɔk, jam wär jamë, ku apiɛth tëde week të dɔ̈t wek jamë, luɔi ee yen ciët manyëalath ee riau tëcol, a ruu piny, ago ciëër ë runëpiny rɔt jɔt ë wepiɔ̈ɔ̈th.
Yɛn Yecu, yɛn ë tunydiën nhial tooc bï week lëk kakë në këde ɣööt ke Nhialic. Yɛn ee meei de Debid, ku ya mɛnh dhiënde, ku ya ciëër ee piny riaau ciëër ë runëpiny.